Moe van het 'jezelf moeten vinden'?
Vanuit mijn praktijkervaring (en het leven zelf)
Ik merk het steeds vaker, bij cliënten én bij collega’s:
Dat verlangen om “jezelf terug te vinden”.
Soms uitgesproken in woorden, soms voelbaar in houding, stem, of vermoeidheid.
Het lijkt alsof er iets verloren is gegaan in de rush van het leven.
De vraag die dan opduikt is:
"Wie ben ik nog, als ik even niet voor anderen zorg?"
Of: "Wat wil ik eigenlijk, los van wat moet?"
Wat ik vaak zie gebeuren, is dat mensen dan gaan zoeken: in boeken, podcasts, opleidingen, gesprekken...
Maar zoeken gebeurt meestal in het hoofd.
En het hoofd is slim — maar niet de plek waar je jezelf werkelijk kunt ontmoeten.
Het lichaam weet
In mijn werk als lichaamsgericht en ervaringsgericht coach — met of zonder dieren — keer ik telkens terug naar dat ene eenvoudige uitgangspunt:

Het lichaam weet.
Je lichaam weet wanneer iets klopt.
Je lichaam voelt het verschil tussen een ja en een nee.
Je lichaam geeft signalen van veiligheid of onrust, vaak subtieler dan woorden kunnen vatten.
En toch leren we daar zelden naar luisteren.
Het vraagt moed om te zakken
De echte ontmoeting met jezelf begint vaak bij heel eenvoudige vragen:

• Wat voel je nu, precies?
• Waar in je lichaam voel je dat?
• Wat wil dat deel zeggen, als je het een stem geeft?

Ik gebruik hierbij soms visualisatie, ademhaling of beweging. Soms ook de spiegel van een paard, die haarfijn aanvoelt waar jij jezelf kwijt bent geraakt.
Niet om antwoorden te forceren. Wel om je terug te brengen naar waar jij al lang bent: hier, in dit lichaam.
Geen groot ‘vonden’, maar kleine ontmoetingen
Wat ik hoop dat mensen meenemen uit mijn sessies, is niet een oplossing of een plan, maar een ervaring:
Dat ze even voelden wie ze zijn, zonder al die ruis.
En dat dat genoeg was.
Je hoeft jezelf niet te vinden alsof je verloren bent.
Je mag jezelf weer ontmoeten.
Via je adem. Je lichaam. Je natuur. Je ritme.
Daar begint iets nieuws.
 
 

In een tijd waarin coaching en therapie populairder zijn dan ooit, rijst de vraag: wat maakt iemand écht goed in dit vak? Is het het volgen van talloze opleidingen, het behalen van certificaten en diploma’s? Of zit er meer achter de kwaliteit van een goede coach of therapeut?
De waarde van opleiding
Een degelijke basisopleiding is zonder twijfel belangrijk. Ze biedt de noodzakelijke theoretische kaders, methodieken en professionele standaarden om mensen op een veilige en doeltreffende manier te begeleiden. Onderzoek toont aan dat evidence-based opleidingen bijdragen aan competentieverhoging en het vertrouwen van de hulpverlener in zijn/haar eigen kunnen (Hill & Lent, 2006).
Daarnaast leren studenten in een goede opleiding niet enkel technieken, maar ontwikkelen ze ook een ethisch besef, zelfreflectie en een kritisch denkvermogen — allemaal onmisbare bouwstenen voor professioneel handelen.
Maar opleiding alleen is niet genoeg
Toch garandeert zelfs de beste opleiding geen uitstekende praktijk. De realiteit is dat elke opleiding beperkt is in tijd, inhoud en context. Er bestaat geen opleiding die volledig kan voorbereiden op de diversiteit, complexiteit en nuance van echte cliënten. Psycholoog en opleidingsdeskundige Donald Schön (1983) introduceerde het begrip reflective practitioner: een professional die leert in en door de praktijk, voortdurend reflecteert en zich ontwikkelt op basis van ervaring.
Dit sluit aan bij het idee dat een goede coach of therapeut zich blijft vormen, ver voorbij het klaslokaal. Levenslang leren is geen luxe maar een noodzaak in dit vakgebied.
De rol van zelfeducatie
Zelfeducatie speelt hierin een steeds grotere rol. Podcasts, YouTube-kanalen, boeken, blogs en online lezingen vormen een laagdrempelige en vaak zeer actuele aanvulling op formele scholing. Ze bieden toegang tot nieuwe perspectieven, internationale stemmen, nichethema’s en persoonlijke inspiratie. Volgens een studie van Eraut (2004) is informele, zelfgestuurde professionele ontwikkeling minstens even belangrijk als formele opleiding, vooral in beroepen waar relationele en ervaringsgerichte vaardigheden centraal staan.
Het is niet de hoeveelheid informatie die iemand tot een goede coach maakt, maar wel de capaciteit om die informatie kritisch te verwerken, te integreren in de eigen praktijk en er congruent mee te handelen.
De kern: wie je bent als mens
Talloze onderzoeken bevestigen dat de effectiviteit van coaching en therapie niet alleen afhangt van technieken of methodes, maar vooral van de persoon van de begeleider. De werkrelatie (de therapeutische alliantie) blijkt een sterkere voorspeller van succes dan de gebruikte methodiek (Norcross & Wampold, 2011). Authenticiteit, empathie, zelfbewustzijn en het vermogen om écht contact te maken zijn dus minstens zo belangrijk als het beheersen van modellen als GROW, NLP of systemisch werk.
Dit impliceert dat zelfkennis, persoonlijke groei en voortdurende introspectie cruciaal zijn in dit beroep. En dat zijn precies de aspecten die vaak gevoed worden door zelfeducatie en ervaring buiten het curriculum.
Mijn ervaring als opleider
In de opleidingen die ik geef, merk ik dat de deelnemers die er uiteindelijk in slagen om een eigen praktijk op te bouwen, niet per se degenen zijn met de meeste cursussen, diploma’s of het hoogste academisch niveau. Het zijn zij die, na de opleiding, werkelijk met de inhoud aan de slag gaan. Ze blijven zichzelf voeden via boeken, podcasts, supervisie, intervisie en vooral: door te doen. Ze durven groeien, vallen, opstaan, reflecteren en opnieuw proberen.
Ze wachten niet op toestemming of zekerheid, maar nemen hun vak serieus als een vorm van ambacht en persoonlijke ontwikkeling. Het zijn net deze mensen die weten: een goede coach word je niet in een jaar, maar in een leven.

Bronnen

• Hill, C. E., & Lent, R. W. (2006). A Narrative and Meta-Analytic Review of Helping Skills Training: Time to Revive a Dormant Area of Inquiry. Psychotherapy: Theory, Research, Practice, Training.
• Norcross, J. C., & Wampold, B. E. (2011). Evidence-based therapy relationships: Research conclusions and clinical practices. Psychotherapy.
• Schön, D. A. (1983). The Reflective Practitioner: How Professionals Think in Action.
• Eraut, M. (2004). Informal learning in the workplace. Studies in Continuing Education.

hier om te bewerken.

Je weet dat er iets moet veranderen. Misschien voel je dat je werk niet meer bij je past, dat het tempo te hoog ligt, of dat je lichaam je signalen geeft: moe, prikkelbaar, slecht slapen, een hoofd dat niet meer stilvalt. En toch... kom je niet écht in beweging. Je blijft doordoen. Vasthouden. Twijfelen.
Dat is niet omdat je zwak bent of geen wilskracht hebt. Het is je brein. En dat zit soms gewoon in de weg.
In dit artikel lees je waarom verandering zo moeilijk kan voelen – vooral als je al overbelast of uitgeput bent – én hoe je het jezelf iets makkelijker kunt maken.


Jouw brein wil jou beschermen (maar het overdrijft een beetje)
Ons brein is niet gebouwd op de wereld waarin we nu leven. Het oudste deel – vaak het ‘krokodillenbrein’ genoemd – denkt nog steeds dat we in een gevaarlijke jungle leven, waar we het beste kunnen overleven door alles bij het oude te laten. Geen risico’s. Geen verandering. Gewoon doorgaan zoals altijd.
En dat deel van je brein is razendsnel. Het scant voortdurend je omgeving op ‘gevaar’. En wat voelt gevaarlijk? Juist: alles wat nieuw is of onbekend. Zelfs als het eigenlijk beter voor je zou zijn.
Als je al over je grenzen gaat, of al te veel stress ervaart, dan staat dat deel nóg alerter. Dan voelt zelfs een kleine verandering als “te veel”. En voor je het weet, schiet je in de weerstand of vermijd je actie. Niet omdat je niet wílt veranderen, maar omdat je overlevingsmodus ‘nee’ zegt.


Vijf denkpatronen die verandering blokkeren – en wat je kunt doen
1. Vasthouden aan het bekende (status quo-bias)
Je weet dat je werk of levensritme niet meer goed voelt, maar je blijft toch doorgaan. Waarom? Omdat het vertrouwd is. Je weet waar je aan toe bent, ook al kost het je veel energie.
Wat kan helpen:

• Maak verandering klein. Eén stap tegelijk.
• Zoek naar iets wat nu al wél goed voelt en bouw daarop voort.
• Geef jezelf tijd. Nieuw gedrag aanleren is wennen, geen falen.

2. Je ziet vooral wat je al gelooft (confirmatie-bias)
Misschien denk je: “Ik ben gewoon niet gemaakt voor verandering” of “Ik stel me aan.” Dan ga je onbewust bewijzen zoeken die dat bevestigen, en negeer je signalen die iets anders zeggen.
Wat kan helpen:

• Praat met iemand die je vertrouwt en die op een andere manier naar jou kijkt.
• Schrijf elke dag 1 ding op dat je anders aanpakt dan vroeger – hoe klein ook.
• Daag jezelf zachtjes uit: “Wat als het wél kan lukken?”

3. Bang om iets kwijt te raken (verliesaversie)
Zelfs als iets niet meer werkt, kan het idee om het los te laten beangstigend zijn. Wat krijg je ervoor in de plaats? Wat als het nog erger wordt? Die angst is normaal – ons brein vindt verlies altijd erger dan de kans op winst.
Wat kan helpen:

• Benoem voor jezelf wat je zou kunnen winnen aan een verandering (rust, ruimte, voldoening).
• Herinner jezelf eraan wat je nú al kwijt bent (je energie, je plezier).
• Kijk wat je mag behouden als je verandert – veiligheid, waardevolle contacten, jezelf.

4. Verkeerde inschatting van wat iets kost (planningmisvatting)
We onderschatten vaak hoeveel tijd en energie verandering vraagt – en voelen ons dan schuldig of dom als het niet meteen lukt.
Wat kan helpen:

• Geef jezelf de ruimte om te leren en te proberen.
• Kijk niet alleen naar het doel, maar ook naar het tempo.
• Zie herstel en verandering als een proces, niet als een project met een deadline.

5. Weerstand tegen opgelegd krijgen (reactance)
Als je omgeving zegt dat je iets moet veranderen – “Doe wat rustiger”, “Stop toch met dat werk” – kan het voelen alsof je de controle verliest. En dan komt er weerstand, zelfs als je weet dat ze ergens gelijk hebben.
Wat kan helpen:

• Maak zelf keuzes, op jouw manier en jouw tempo.
• Vraag jezelf af: “Wat heb ík nu nodig?”
• Schrijf je eigen verhaal. Niet om anderen te plezieren, maar omdat jij ertoe doet.

Wees mild voor jezelf – je brein doet z’n best
Als je voelt dat je op je tandvlees loopt, is het logisch dat verandering te veel lijkt. Je hoeft het niet allemaal ineens te kunnen. Alleen al begrijpen waarom het zo moeilijk voelt, kan je ademruimte geven. Je hoeft niet te vechten tegen jezelf – je mag jezelf geruststellen, in beweging komen op jouw tempo, en vooral: jezelf serieus nemen.
In mijn volgende artikel vertel ik hoe deze denkpatronen ook binnen een team of gezin kunnen werken – en hoe je daarin samen stappen kunt zetten zonder elkaar kwijt te raken.
 

Hoe zonnig weer je gemoed beïnvloedt – en waarom dat voor iedereen anders is.

☀️ Waarom voelen we ons beter als de zon schijnt?Veel mensen voelen zich opgewekter zodra de zon zich laat zien. En dat is geen toeval. Zonlicht heeft een bewezen positief effect op onze hersenen:

• Verhoogde serotonine-aanmaak: Zonlicht activeert de productie van serotonine, een neurotransmitter die je stemming verbetert en zorgt voor meer energie en focus.
• Vitamine D-productie: Blootstelling aan zonlicht stimuleert de aanmaak van vitamine D via de huid. Vitamine D-tekort wordt gelinkt aan depressieve gevoelens en vermoeidheid.
• Betere slaap: Zonlicht overdag helpt je biologische klok (circadiaans ritme) om 's avonds makkelijker in slaap te vallen door een natuurlijk dalende melatonineproductie.

📚 Bronnen:

• Lambert, G. W., et al. (2002). Effect of sunlight and season on serotonin turnover in the brain. The Lancet.
• Holick, M. F. (2007). Vitamin D deficiency. New England Journal of Medicine.

🧠 Niet iedereen reageert hetzelfdeToch is het effect van zonlicht op je gemoed niet bij iedereen gelijk. Sommige mensen ervaren onrust, overprikkeling of zelfs stress bij fel zonlicht of warme temperaturen. En dat is heel normaal. Ons zenuwstelsel reageert nu eenmaal verschillend op externe prikkels. Mogelijke redenen voor die verschillen zijn:

• Persoonlijke gevoeligheid (sensorische prikkelverwerking)
• Mentale belasting of burn-out
• Sociale druk om ‘blij’ te zijn bij mooi weer
• Traumagerelateerde triggers of negatieve associaties met zomerperiodes

🌀 Kortom: wat voor de één energie geeft, kan voor de ander uitputtend zijn.

🌻 Luister naar je eigen ritmeZonlicht is een krachtig hulpmiddel voor je mentale welzijn — als het bij jou past op dat moment. Misschien hou jij van zonnebaden in de tuin, of zoek je net graag de schaduw en stilte op. Alles is goed, zolang het afgestemd is op jouw behoefte.
Tips voor bewust omgaan met zon en stemming:

• Start je dag met 10 minuten buitenlicht, zonder zonnebril of scherm.
• Neem pauzes in de schaduw als je overprikkeld raakt.
• Voel je niet schuldig als je liever binnenblijft bij mooi weer.
• Gebruik zonlicht als een extra steun, geen verplichting.

✨ SamengevatZonlicht kan je mentaal gevoel verbeteren dankzij serotonine en vitamine D, maar het effect is niet voor iedereen hetzelfde. Erken je eigen ritme, je gevoeligheden en je grenzen. Luisteren naar jezelf blijft belangrijker dan het volgen van het weerbericht.
☀️ Dus: voel je vrij om te genieten van de zon – of om net even naar binnen te keren, ook als de zon schijnt.

Leef je écht, of overleef je?
De feestdagen zouden een tijd van rust, bezinning en genieten moeten zijn.
Toch hoor je overal om je heen: "Druk, druk, druk!"
Het organiseren van etentjes, het kopen van cadeaus en de constante druk om overal aanwezig te zijn, maken dat velen deze periode ervaren als overweldigend in plaats van vreugdevol.
Maar waar loopt het fout? En hoe kun je het anders aanpakken?
Vaak belanden we in een faux window of tolerance, een schijnvenster waarin we lijken te functioneren, maar eigenlijk vooral overleven.
Je houdt alles draaiende, regelt alles en lijkt alles onder controle te hebben, maar onder de oppervlakte voel je stress en spanning. Je lichaam vertelt het je al: oppervlakkige ademhaling, gespannen schouders en een gevoel van constante onrust. Het lijkt alsof je het aan kunt, maar elk extra verzoek of onverwachte situatie kan je volledig uit balans brengen.
Waarom gebeurt dit juist nu?
De feestdagen brengen vaak een mix van hoge verwachtingen en sociale verplichtingen met zich mee. Copingmechanismen zoals perfectionisme, iedereen tevreden willen stellen of je afleiden met eindeloze to-do-lijstjes zorgen ervoor dat je blijft doorgaan, zonder écht stil te staan bij hoe je je voelt. Je probeert alles goed te doen, maar vergeet wat deze tijd écht betekent: verbinding, rust en genieten van het moment.
Wat kun je doen om uit het schijnvenster te stappen?
Begin met vertragen. Neem korte momenten van reflectie, zelfs in de drukte.
Stel jezelf de vraag: Waar gaat dit écht om?
Misschien betekent dat minder doen en meer zijn. Laat verwachtingen los en wees eerlijk over wat haalbaar is. Adem bewust, luister naar je lichaam en maak tijd voor wat jou écht energie geeft—ook al lijkt het ‘niet productief’.

De feestdagen hoeven geen marathon te zijn. Ze kunnen een moment worden om je authentieke window of tolerance terug te vinden, waar ruimte is voor rust, veerkracht en oprechte vreugde.
Durf keuzes te maken vanuit verbinding met jezelf, zodat deze tijd een echte reflectie wordt van wat belangrijk is. Want dat is uiteindelijk het mooiste cadeau dat je jezelf en anderen kunt geven.

​Soms in het proces van coaching komen we tot momenten waar woorden alleen niet genoeg lijken. Het is alsof er iets sluimerend is, iets onder het oppervlak dat aandacht vraagt. Het kan een gevoel van weerstand zijn, een zucht die dieper lijkt dan gewoon vermoeidheid, of een subtiele verandering in houding die spreekt van onuitgesproken emoties.
Hier komen somatische interventies en lichaamsgericht werken in het coachen naar voren als krachtige instrumenten. Het gaat verder dan enkel praten; het gaat over het erkennen en omarmen van de taal van het lichaam, die soms luider spreekt dan woorden.
Wanneer we merken dat er minder weerstand is, een zucht die dieper lijkt dan gewoon vermoeidheid, stellen we onszelf de vraag: "Wat voel je nu eigenlijk?" Is het goed, of is het beter? Het draait allemaal om voorkeur, om het herkennen van iets dat er eerder niet was, iets dat veiligheid vereist voordat het naar buiten kan komen.
Het lichaam kan ons vertellen wat we niet veilig naar buiten kunnen laten komen vanwege de consequenties. Het kan ons ook laten zien wat wel naar buiten kan. Het kan zo simpel zijn als het schudden van handen, het bewegen met de emotie, of het vinden van die 'vensters van tolerantie' waarin we juist genoeg ruimte hebben om de fluisterende ervaring te omarmen.
Het draait allemaal om vertragen, om het erkennen dat boosheid vaak een fysieke oorsprong heeft en dat we onze weg er niet uit kunnen denken. Het kan vreemd aanvoelen, misschien zelfs wat schaamte oproepen, maar als coach is het onze taak om een veilige ruimte te creëren waarin deze ervaringen mogen bestaan.
We kunnen somatische interventies gebruiken om die veiligheid te bevorderen - een hand op de borst, een lichte druk in de zij, of het bewustzijn van de ademhaling. Door langzamer te praten, pauzes te nemen en ruimte te geven aan interne bondgenoten, kunnen we de ervaring benoemen en erkennen zonder deze weg te duwen.
Het draait om het herkennen van hetgeen dat ontstaat uit kinderlijke deel van onszelf, van hetgeen dat wellicht onbewust van uit onze jeugd nog sluimerend aanwezig is, terwijl we vervolgens het volwassen leren spreken ,het  wijze deel van onszelf ‘ de bus laten rijden’.
Het gaat om acceptatie, om het erkennen dat de ervaring er is en dat we er op een rustige, , volwassen manier mee om kunnen gaan. En in dat proces vinden we de kracht van het lichaam en hoe het ons kan leiden naar zelfontdekking en groei. Cursus stress- emotieregulatie , meer weten? 

 

 

Het Beheren van toxische relaties op alle fronten
Toxische relaties kunnen zich niet alleen manifesteren op de werkvloer, maar ook in andere aspecten van ons leven. Of het nu gaat om vriendschappen, romantische relaties, familiebanden of professionele omgevingen, de impact van negatieve interacties kan verstrekkend zijn. Bij Weerbaar Werken begrijpen we dat het essentieel is om effectieve strategieën te ontwikkelen om met deze uitdagende situaties om te gaan, waar ze zich ook voordoen.
Onze missie is om u te helpen uw veerkracht te versterken en uw welzijn te beschermen, ongeacht de context waarin toxische relaties zich voordoen. Door middel van onze deskundige begeleiding en praktische trainingen zult u leren hoe u uw energie kunt behouden, uw zelfvertrouwen kunt vergroten en uw grenzen kunt stellen, zodat u zichzelf kunt beschermen tegen schadelijke invloeden.


Waarom ook met paarden?
Paarden reageren op onze subtiele signalen en tonen ons vaak onmiddellijk de impact van onze acties en houding. Door samen te werken kunnen we diepgaande inzichten verkrijgen die soms moeilijk te bereiken zijn via traditionele gesprekstherapieën.
Het interactieve karakter van paardencoaching maakt het mogelijk om direct te ervaren hoe onze acties en emoties van invloed zijn op anderen, waardoor we waardevolle lessen leren over communicatie, zelfbewustzijn en het opbouwen van gezonde relaties.

Onze programma's zijn ontworpen om je te voorzien van de nodige tools en inzichten om gezonde relaties op te bouwen en te onderhouden, terwijl u tegelijkertijd leert om te gaan met de uitdagingen die toxische relaties met zich meebrengen. Of je nu worstelt met een manipulatieve collega, een giftige vriendengroep of problematische familiebanden, wij staan klaar om u te ondersteunen op uw reis naar persoonlijke groei en welzijn.
Bij Weerbaar Werken geloven we dat u het recht heeft om te gedijen in een omgeving die u ondersteunt en voedt, vrij van negatieve invloeden die u tegenhouden.

Neem vandaag nog de eerste stap naar een leven waarin u zich gesterkt voelt en volledig in uw kracht staat.
Ontdek hoe je kunt omgaan met toxische relaties op alle fronten van je leven en schrijf u in voor onze programma's. U verdient het om te leven zonder de last van negativiteit.

​

​In coaching verwijst "braindumping" meestal naar een techniek waarbij een cliënt snel zijn gedachten, ideeën, zorgen of gevoelens uitdrukt zonder deze te filteren of te censureren.
De cliënt 'stort' als het ware alles wat hem bezighoudt uit op papier of via verbale uitdrukking. Al met al is braindumping een waardevolle coachtechniek die zelfreflectie, inzichtgeneratie en actieplanning ondersteunt
Het doel van braindumping in coaching is om cliënten meer helderheid te laten krijgen, patronen te identificeren, inzichten bloot te leggen en oplossingen te genereren voor de uitdagingen waarmee ze te maken kunnen hebben.
Door gedachten vrijelijk te laten stromen zonder oordeel of onderbreking, kunnen cliënten vaak nieuwe perspectieven en mogelijkheden ontdekken.
Coaches kunnen braindumping gebruiken als een hulpmiddel om verkenning, probleemoplossing en doelstellingen met hun cliënten te faciliteren. Het kan cliënten helpen hun gedachten te ordenen, taken te prioriteren en effectiever beslissingen te nemen.
Braindumping kan ook een nuttige techniek zijn om stress en overweldiging te verminderen door een gestructureerde manier te bieden om gedachten en emoties te ontladen.
 
Enkele technieken die een coach kan toepassen tijdens een braindumping-sessie, samen met voorbeelden van hoe ze kunnen worden gebruikt:

1.     Actief luisteren: techniek: de coach luistert aandachtig naar wat de cliënt zegt zonder onderbreking en toont begrip door middel van non-verbale signalen. Voorbeeld: De coach knikt terwijl de cliënt praat over zijn gevoelens van overweldiging op het werk en maakt oogcontact om te laten zien dat hij volledig aanwezig is en luistert.
2.     Open vragen stellen: techniek: de coach stelt vragen die de cliënt aanmoedigen om dieper te graven en meer gedachten en gevoelens te delen. Voorbeeld: "Wat zijn enkele specifieke zorgen die je hebt over je huidige werkproject?" Deze vraag moedigt de cliënt aan om meer details te delen over specifieke aspecten die hen zorgen baren.
3.     Reflecteren: techniek: de coach herhaalt of parafraseert wat de cliënt heeft gezegd om te laten zien dat hij heeft geluisterd en begrepen. Voorbeeld: "Dus als ik het goed begrijp, voel je je overweldigd door de deadlines die op je afkomen. Klopt dat?" Door te reflecteren, kan de coach de cliënt helpen zich gehoord te voelen en hun gedachten te verduidelijken.
4.     Mindmapping: techniek: De coach moedigt de cliënt aan om een ​​mindmap te maken om hun gedachten en ideeën visueel te organiseren. Voorbeeld: De coach geeft de cliënt papier en stiften en vraagt hen om hun gedachten over hun loopbaantraject op te schrijven en te verbinden. Dit kan helpen om patronen te identificeren en nieuwe inzichten te krijgen.
5.     Vrije schrijftechniek: techniek: De coach laat de cliënt gedurende een bepaalde periode vrij schrijven zonder zich zorgen te maken over grammatica, spelling of structuur. Voorbeeld: De coach stelt voor dat de cliënt gedurende 10 minuten alles opschrijft wat in hen opkomt over hun recente stress op het werk. Dit kan helpen om gedachten te laten stromen en eventuele blokkades los te maken.

Door deze technieken te leren als coach, kan je een ondersteunende en stimulerende omgeving creëren waarin de cliënt vrijelijk zijn gedachten, ideeën, zorgen en gevoelens kan uiten tijdens een braindumping-sessie.

Sta je als cliënt open om hierin mee op pad te gaan met ervaren coaches en vrijer te leren denken & doen, om los te laten wat je hindert? Dit kan tijdens een individueel traject ! 
 

 

​In onze hedendaagse wereld van sociale media lijkt het delen van onze levensstijl, gedachten en ervaringen een alledaagse bezigheid te zijn geworden.
Van vakantiefoto's tot emotionele uitbarstingen, mensen lijken vaak geen grenzen te stellen aan wat ze online delen. Dit fenomeen staat bekend als "oversharing", en het heeft zowel positieve als negatieve aspecten. Laten we eens dieper ingaan op wat oversharing is, waarom mensen dit doen, welke psychologische factoren hierbij een rol spelen en wat de gevaren zijn.

Wat is Oversharing?
Oversharing op sociale media verwijst naar het delen van persoonlijke informatie die mogelijk als te intiem, privé of irrelevant wordt beschouwd voor de online gemeenschap. Dit kan variëren van details over iemands relatieproblemen tot foto's van medische ingrepen. Het is belangrijk op te merken dat de grenzen van wat als 'oversharing' wordt beschouwd, subjectief kunnen zijn en afhankelijk zijn van cultuur, persoonlijke normen en sociale context.

Waarom delen mensen te veel?
De motivaties achter oversharing zijn complex en kunnen variëren van individu tot individu. Enkele veelvoorkomende redenen zijn:

1. Behoefte aan Aandacht en Validatie: mensen kunnen zich ondergewaardeerd voelen in het echte leven en zoeken naar bevestiging en steun van hun online netwerk. Door persoonlijke details te delen, hopen ze op reacties en likes die hun zelfbeeld kunnen versterken.
2. Emotionele Catharsis: sociale media fungeren vaak als een uitlaatklep voor emotionele stress. Het delen van persoonlijke ervaringen kan dienen als een manier om negatieve gevoelens te uiten en steun te krijgen van anderen.
3. Sociale Druk: in een wereld waarin iedereen lijkt te delen, kan er een gevoel van sociale druk zijn om ook persoonlijke informatie te delen, uit angst om buitengesloten te worden of als 'saai' te worden beschouwd.
4. Gebrek aan Grenzen of Bewustzijn: sommige mensen zijn zich mogelijk niet bewust van de grenzen tussen wat gepast is om te delen en wat niet. Dit kan voortkomen uit een gebrek aan digitale geletterdheid of sociale vaardigheden.

De Psychologie Achter Oversharing
Psychologisch gezien zijn er verschillende theorieën die kunnen verklaren waarom mensen geneigd zijn tot oversharing:

1. Beloningssysteem: het krijgen van likes, reacties en de aandacht van anderen activeert het beloningssysteem in de hersenen, vergelijkbaar met hoe dit systeem wordt geactiveerd bij andere vormen van beloning, zoals eten of geld.
2. Zelfonthulling: het delen van persoonlijke informatie kan leiden tot een gevoel van intimiteit en verbondenheid met anderen, omdat het hen in staat stelt om zich kwetsbaar op te stellen.
3. Identiteitsvorming: sociale media fungeren vaak als een platform waarop mensen hun identiteit kunnen construeren en bevestigen. Het delen van persoonlijke details kan een manier zijn om een gewenst imago te creëren of te versterken.
4. Angst voor Missen: de angst om iets te missen of niet 'bij de groep te horen' kan leiden tot een constante drang om deel te nemen aan sociale interacties, zelfs als dit betekent dat men te veel deelt.

Conclusie
Oversharing op sociale media is een complex fenomeen dat voortkomt uit een combinatie van psychologische, sociale en culturele factoren. Hoewel het delen van persoonlijke informatie op zichzelf niet per se problematisch is, is het belangrijk om bewust te zijn van de mogelijke gevolgen .
Oversharing op sociale media brengt verschillende risico's met zich mee. Het delen van te veel persoonlijke informatie kan leiden tot inbreuken op de privacy en reputatieschade. Bovendien kan het een negatieve impact hebben op de psychologische gezondheid, resulterend in verslaving aan aandacht en validatie, gevoelens van schaamte en relationele conflicten. Het constant delen van persoonlijke details kan ook leiden tot het vervagen van grenzen tussen online en offline leven. Het is belangrijk om bewust te zijn van deze risico's en een gezond evenwicht te vinden tussen openheid en bescherming van privacy op sociale media.

Nood aan begeleiding of nood aan een digitale detox?